پاره ای از مردم گمان می کنند که روزه داری تنها یک تکلیف دینی و مخصوص مسلمانان می باشد ، در صورتی که در ادیان دیگر ( مسیحی ، یهودی ، زرتشتی و ... ) هم روزه گرفتن وجود دارد.افزون بر این ، روزه نه تنها یک حکم مذهبی ،بلکه یک عملکرد بهداشتی ،درمانی هم دارد و این مساله از نظر پزشکی اثبات شده است .اولین گام در روزه داری خوردن کامل سحری می باشد.تغذیه کافی سحر، انرژی مورد نیاز بدن را به مدت 8_7 ساعت فعالیت بدنی و ذهنی تامین می کند .روزه بدون سحری زمان گرسنگی را افزایش داده و موجب کاهش تمرکز و بازدهی ذهنی همراه با ضعف می شود. یک وعده غذای گرم به همراه سبزی و میوه و با آبمیوه و چای رقیق، برای پیشگیری از گرسنگی و تشنگی در طول روز ، به هنگام سحر سفارش می گردد.باز کردن افطار بایستی از خوراکی های سبک و ملایم باشد تا معده را برای در یافت غذای اصلی آماده سازد.
روزه و بیماری قند:
به هنگام روزه داری در افراد تندرست قند خون برای 12_10 ساعت در طول روز ثابت می ماند و قند لازم را برای دستگاه های بدن به ویژه مغز فراهم می سازد.در بیماران قندی که زیر درمان با داروی انسولین هستند( دیابت نوع اول) روزه گرفتن ممکن است زیان بار باشد ، ولی در بیماری قند نوع دوم که مشکل اصلی آنها چاقی می باشد روزه گرفتن بستگی به وضعیت آنها دارد.در بیماران نوع دوم در صورت مزمن شدن بیماری که منجر به پیدایش عوارض عصبی ،کلیوی ،قلبی و... شده است روزه گرفتن سفارش نمی شود.
یکی از اهداف روزه ،حذف یک وعده غذایی می باشد. این برای بیماران دیابت بسیار سودمند بوده و باعث کاهش وزن آنها می شود. البته اگر در سحری و افطار با خوردن زیاد بخواهد کم خوری روزانه را جبران کنند آنگاه روزه گرفتن خطرناک خواهد بود.این بیماران باید سبزی و میوه جات را بیشتر خورده از نمک ، شیرینی و چربی حیوانی پرهیز نمایند.
روزه و درد مفاصل:
روزه داری باعث کاهش اسید اوریک خون و در نتیجه کاهش رسوب آن در مفصل های بدن می شود ، که خود باعث کاسته شدن از درد مفاصل و بند ها می شود. همچنین در افراد چاق در طول ماه رمضان ،با کاهش ذخیره چربی بدن ،از وزن بدن کاسته می شود و درنتیجه فشار کمتری به مفاصل زانو، مچ پا، ستون مهره ها و لگن وارد شده و از درد ناشی از ساییدگی مفاصل می کاهد.
روزه وکلیه:
در بیماران گرفتار به بیماری کلیوی(کلیه های سنگ ساز ،نارسایی کلیه ،عفونت شدید کلیه ،سنگ کلیه بزرگ ) روزه گرفتن توصیه نمی شود . زیرا نخوردن باعث افزایش پتاسیم بدن و نیاشامیدن باعث کاهش ادرار و افزایش غلظت آن می شود که ممکن است در افراد با سنگ کلیه بزرگ که نیازبه جراحی یا سنگ شکن دارند مشکل ساز باشد.ولی در بیماران با سنگ کلیه کوچک روزه ممکن است زیانی نداشته و امکان دارد که کلیه با عمل حفاظتی از میزان اسید اوریک و کلسیم ادرار کاسته ،در نتیجه برای کارکرد کلیه و بزرگ نشدن سنگ سودمند باشد.البته این تنها در صورتی مفید خواهد بود که روزه دار از نمک زیادی پرهیز نموده تا نیاز کمتری به دفع نمک و آب بدن داشته باشد.
روزه و معده :
روزه داری باعث استراحت معده در طول روز می شود . استراحت معده نیز به نوبه خود باعث کاهش میزان ترشح اسید معده می شود و همانطور که همه می دانیم اسید معده یکی از عوامل زخم معده می باشد .بنابراین روزه گرفتن یکی از عوامل کاهش زخم معده و دوازدهه می باشد. همچنین چون روزه از پر خوری روزانه می کاهد بنابراین گاستریت (ورم معده) هم کمتر شده و نفخ شکم و سوء هاضمه بهبود می یابد. زیرا پر خوری و خوردن وعده های نا منظم غذایی تحریک تر شح اسید و پر کاری معده و ورم معده را به دنبال دارد در افراد تندرست و روزه دار ،اسید کمتر ترشح شده و اسید ترشح شده هم توسط صفرا خنثی می گردد تنها در افراد بیماری که زخم معده و دوازدهه فعال دارند به دلیل اینکه به هنگام گرسنگی معده خالی بوده و اسید معده به کمک خوراک وصفرا خنثی نمی گردد ممکن است روی زخم اثر گذاشته و زخم را تشدید کند بنابراین در این حالت است که می توان روزه نگرفت.
روزه و فشار خون:
روزه داری باعث کاهش فشار خون در افراد با فشار خون بالا می شود به دلیل کاهش میزان قند و چربی و نمک خون در طول روز ،سختی دیواره رگها کمتر شده و در نتیجه فشار کمتری به آنها وارد آمده و فشار خون پایین می آید . در افراد عادی در روزه داری (در آخر روز) ممکن است فشار خون کمی پایین تر بیاید که زیانی نداشته و باعث استراحت دستگاههای گوناگون بدن می شود.
:جستجو